بررسی رابطه امید با یادگیری خودنظم یافته و رضایت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی

هدف پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین امید با یادگیری خود نظم یافته و رضایت مندی از تحصیل می پردازد. از میان همه دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی که در سال تحصیلی 91-1390 مشغول به تحصیل بوده اند تعداد 264 نفر از دانشجویان (151 دختر و 113 پسر) به شیوه نمونه-برداری طبقه ای تصادفی انتخاب و دو مقیاس یادگیری خودنظم یافته و رضایت مندی از تحصیل و پرسشنامه امید سیمپسون بر روی آنها اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان می دهد بین مولفه های امید(روابط اجتماعی، تحصیل، روابط رمانتیک، روابط خانوادگی، شغل و اوقات فراغت) با یادگیری خود نظم یافته و رضایت مندی از تحصیل رابطه معنادار وجود دارد. متغیر اوقات فراغت، شغل و تحصیل از مولفه های امید می تواند یادگیری خودنظم یافته را پیش بینی نماید. دو مولفه تحصیل و اوقات فراغت از مولفه های امید می-تواند رضایت مندی از تحصیل را پیش بینی نماید. در مجموع فقط متغیرهای تحصیل و اوقات فراغت می تواند رضایت مندی از تحصیل و یادگیری خودنظم یافته را پیش بینی نماید.